De Groot was aan het begin van zijn loopbaan werkzaam als juridisch adviseur van de Verenigde Oostindische Compagnie (VOC). Hij verdedigde het ‘natuurlijke’ en militair afdwingbare recht van de Nederlanders om handel te drijven in Oost-Indië. Ook gaf hij een juridische rechtvaardiging voor de militaire bondgenootschappen en commerciële verdragen die de VOC had gesloten met niet-christelijke vorsten in Oost-Indië: de Compagnie beloofde de Oost-Indische vorsten militaire bijstand te verlenen in ruil voor een monopolie op de handel in specerijen.

Wat is de relatie tussen De Groots bijdrage aan het internationale recht en religieuze tolerantie enerzijds, en zijn verdediging van de belangen van de VOC in Oost-Indië anderzijds? Dit onderzoeken we naar aanleiding van de verschijning van een nieuwe wetenschappelijke uitgave van een manuscript van De Groot over publieke bondgenootschappen met niet-christenen, getiteld Hugo Grotius’s On Public Partnership with Unbelievers (De societate publica cum infidelibus), onder redactie van Diederik Burgersdijk, Henk Nellen en Marc de Wilde (Leiden: Brill, 2026).