‘Jij zegt dat ik aan de oorlog ben ontsnapt. Nee, liefste, niemand ontsnapt aan de oorlog. Het is alleen zo dat ik niet ben gestorven. Ik ben blijven leven, dat is alles.’ Ghayath Almadhoun is een Syrisch-Palestijns-Zweedse dichter. Hij is geboren in het Palestijnse vluchtelingenkamp Yarmouk in Damascus als zoon van een Palestijnse vader en een Syrische moeder. In Zweden kreeg hij politiek asiel, hij woont nu vooral in Berlijn. Als Palestijn en Syriër noemt Almadhoun zichzelf ‘dubbel vluchteling.’  

Almadhouns indringende poëzie gaat over het leven als migrant, over hoe het is om ergens niet te zijnterwijl daar zoveel gruwelijks gebeurt, en bovenal over de verschrikkingen van oorlog. Hoe vind je woorden waarin je het leed van oorlog invoelbaar maakt? En hoe is het om ver weg te leven, terwijl je moederland verwoest wordt?  

‘In een potentiële nachttrein van Berlijn naar Damascus zullen de migranten weer remigreren, de doden weer sterven, en de tuin die nu de roos verscheurt, zal nog steeds, tot op dat ogenblik, de roos verscheuren.’

The acclaimed Syrian-Palestinian poet Ghayath Almadhoun reflects on the role of poetry in times of war in this annual SPUI25 lecture. How do you give words to the deepest injustice and suffering? 

Ghayath Almadhoun is a Syrian-Palestinian-Swedish poet. He was born in the Palestinian refugee camp Yarmouk in Damascus, as the son of a Palestinian father and a Syrian mother. He was granted political asylum in Sweden and now mainly resides in Berlin. As both Palestinian and Syrian, Almadhoun calls himself a ‘double refugee.’

Almadhoun’s poignant poetry deals with life as a migrant, and above all, with the terrors of war. How do you find words that make the suffering of war palpable? And how does it feel to live far away while your homeland is being destroyed?