Wanneer behandelaren ons leed herkaderen in termen van psychische stoornissen, krijgt dit lijden nieuwe woorden: depressieve stoornis, ADHD, autisme, psychose, anorexia. Deze ‘stoorniswoorden’ sturen vervolgens sterk onze omgang met het psychisch lijden – en ook hoe we er niet mee omgaan. Met Taal grijpt altijd in levert Bram de Ridder een pleidooi voor meer zoektaal en minder weettaal. Vanuit zijn eigen ervaringen in de praktijk verkent hij nieuwe denkrichtingen en onderzoekt hij of een taal mogelijk is die meer recht doet aan context, complexiteit en verwevenheid.