‘De kranten staan vol over stijging van CO2 in de atmosfeer, verlies van biodiversiteit, enzovoorts, zeer relevante en snelle veranderingen, maar de snelheid ervan blijft toch nog sterk achter bij de snelheid van verandering rondom het gebruik van synthetische stoffen.’ Aldus Annemarie van Wezel in haar oratie ‘Chemophilia en chemophobia’ die ze uitsprak in 2019. Inmiddels weten we nog meer over de vervuiling van onze leefomgeving die het gevolg is van het gebruik van synthetische chemicaliën. Wordt het tijd te spreken van een moderne verslaving en zo ja, hoe komen we daar vanaf? Hoe bepalen we welke synthetische stoffen wel degelijk essentieel zijn als het aankomt op gezondheid, veiligheid en conservering en welke we liever achter ons laten? En is dat laatste überhaupt mogelijk als we het hebben over ‘forever chemicals’ als PFAS? Over deze vragen gaat hoogleraar ecologische milieukunde Annemarie van Wezel in gesprek met Emma Zuiderveen.